Kan je nooit van het padje zijn?

Error message

Deprecated function: Array and string offset access syntax with curly braces is deprecated in include_once() (line 20 of /home/mediawijs/domains/communicatiewijs.nl/private_html/includes/file.phar.inc).

Er lijkt van alles aan de hand. Dierbaren waarmee het niet goed gaat. Je gezondheid die kopzorgen geeft. Het werk met al z'n deadlines, onmogelijke collega's en opdrachten. Verlies, rouw, angst, keuzes, verslaving. De rij is eindeloos.
Stel je voor dat je uitsluitend tegen heel veel denken aankijkt en dat er in essentie niets aan de hand is? 


Die laatste zin kan maar zo tot weerstand en verwarring leiden. Mogelijk wordt er gedacht: je weet niet waarover je het hebt Nicole; je hebt zeker zelf nog nooit zoiets ergs meegemaakt?
Of: Hoezo kijk ik tegen denken aan: ik heb immers kanker of mijn kind moet gedrogeerd worden om rustig te worden. Als er dan niets aan de hand is...?!!
Mogelijk wordt er ook in gehoord dat je iets fout doet en/of dat ik meen te weten hoe het leven werkt.
Laten we er eens naar kijken.  

Om met dat laatste te beginnen: Het is absoluut niet mijn intentie om uit te stralen dat ik weet hoe het leven werkt. Ik heb namelijk geen idee.
Het enige wat ik zelf ervaren heb - onder zogenoemd zware omstandigheden - is dat Denken een onmetelijke kracht is. En onder Denken versta ik gedachten, gevoelens en ervaringen die opborrelen op ieder moment, zomaar, zonder dat ik weet waar ze vandaan komen en waaruit ze in de wortel bestaan. 

Ik ben in gevaar of mijn kind is in gevaar, wordt er gedacht en ervaren. Die ervaring is heftig en dat wil ik beslist niet ontkrachten.
Het gaat mij om vragen als: welke kant kijk je op? Wat is 'in gevaar' zijn? Wie of wat ervaart gevaar?
We weten allemaal dat we sterfelijk zijn, ziek kunnen worden, van het padje kunnen raken. 
Soms wordt er gevallen. 
Punt. 


Ik ging voor mezelf ontdekken dat er altijd alleen Gewaarzijn is van Denken. Van zichzelf is er telkens 'dit', een vingerknip, een nieuw fris moment, een schijnbare beweging in het creatiepotentieel. Of hoe jij het ook wilt noemen.
Daar wordt vervolgens een verhaal bij gemaakt. Dat het anders zou moeten zijn, dat dit wel heel erg is et cetera. En dat gebeurt zonder dat iemand of iets daaraan schuldig is of het fout doet.  

Hoe zie jij dit? Kun je in essentie niet van het padje zijn? Ik hoor het graag.