Laat jij de ander leeglopen?

Error message

Deprecated function: Array and string offset access syntax with curly braces is deprecated in include_once() (line 20 of /home/mediawijs/domains/communicatiewijs.nl/private_html/includes/file.phar.inc).

Laat jij de ander leeglopen?

Iemand is te lang van stof, houdt anderen van het werk met het ongebreideld spuien van feitenkennis of huis-tuin-en-keuken-geklets of klaagt zonder aan te geven wat hij of zij dan wel wil. Dit gedrag frustreert veel managers en leiders. Herken je dit? Uit 'beleefdheid' blijf je luisteren, oftewel zeg je niets maar ben je met je gedachten overal behalve bij het verhaal van de ander.  

Uit onderzoek blijkt dat ons gefrons op zo'n moment er eerder toe gaat leiden dat de verteller nog meer gedetailleerd z'n verhaal gaat doen. Terwijl een glimlach tot meer abstractie van het verhaal leidt. En daarmee mogelijk tot gevolg heeft dat de verteller eerder klaar is, denk ik dan? 

Tegelijkertijd, wat maakt het zo lastig dit ongevraagde zenden te stoppen? Om bijvoorbeeld te zeggen (na een punt en anders midden in de zin van je collega): He, ik wil me graag focussen op m'n deadline. Is het oke als we in stilte verder werken? En als je het meent: Ik hoor je analyse of je vakantieverhalen graag een andere keer. Of vanuit oprechte verwondering: Kun je in max twee zinnen aangeven wat je wel zou willen?Desgevraagd krijg ik de volgende redenen waarom we de ander niet onderbreken: We vinden het eng. We weten niet precies hoe we het constructief kunnen zeggen. We hebben er slechte ervaringen mee (tegelijkertijd, als ik daarop doorvraag is er bijna niemand die een slechte ervaring heeft, omdat het zover niet komt..). En, we hebben allerlei overtuigingen dat het onbeleefd, zielig en kwetsend is en beschouwen deze gedachten als waar.

Er bestaat een aantal misvattingen over luisteren volgens mij, waar beide partijen de dupe van worden. Dat luisteren bijvoorbeeld inhoudt
- dat de ander ongevraagd, onbeperkt of op elk moment recht heeft op jouw aandacht
- dat je stil bent en hooguit (on)bewust non-verbale signalen afgeeft (van fronsen tot glimlachen, voorover tot achterover buigen etc)
- dat je best kunt reageren mits je vragen stelt, adviezen geeft, sympathiseert of met eigen voorbeelden komt die aansluiten op het verhaal van de ander en laten zien dat je juist goed luistert en meedenkt
- dat je met je mening komt hoe jij aankijkt tegen de argumenten/ het verhaal van de ander.   

De essentie van luisteren is volgens mij dat je met je vol-ledige aandacht bij de ander wilt en kunt zijn. Bij het verhaal maar meer nog bij de mens zelf. En daarvoor heb je behalve je oren ook je ogen en 'hart' nodig. Dat vraagt om eerst naar jezelf te luisteren: heb ik die ruimte nu? Zo nee, wees moedig en geef naar beste kunnen aan dat je nu even met je aandacht elders bent.
Zo ja, luister. En als je wilt reageren gebruik dan bijvoorbeeld de twee magische vragen vanuit de Verbindende Communicatie, gericht op gevoelens en behoeften van de verteller: Ben je verdrietig? Raakt het je? Wil je meer samenwerking? Gaat het je om begrip?
Tegelijkertijd blijf je afstemmen met jezelf of je je aandacht er nog bij kunt en wilt houden en zo niet: geef jouw behoefte aan afronding aan. 
 
Meer weten en verder verdiepen? Schrijf je in voor een coachingstraject of de leergang Verbindend leiderschap